Afterwork Aesthetics: Konferenzzyklus mam Nora Schleich

Afterwork Aesthetics: Konferenzzyklus mam Nora Schleich

Afterwork Aesthetics: Konferenzzyklus mam Nora Schleich

Heiansdo verléiere mer eis an der Musek, gi vum Stärenhimmel magesch ugezunn oder fillen eis vun deem bestëmmte Konschtwierk am Häerzen ugesprach. Wat huet et mat dësen a weideren ästheteschen Erfarungen op sech? Wéi verhält sech Konscht an eise Begrëff vum Schéinen am digitaliséierte Joerhonnert? An dëser Konferenz invitéiert d’Nora Schleich an d’Welt vun der philosophescher Ästhetik, an d’Denke vun alen a moderne Philosophen a mécht de Lien zu Konscht a Kënschtler, déi eis mat hirem Wierken en e wéineg aneren Zougang zur Welt bidden.

26.01.2023: Ellenes an Ekleges, d’Ästhetik vum Béisen an den Horror

Muss ästhetesch ëmmer schéi sinn? Oder ass och de Reiz um Ellenen eng ästhetesch Erfarung? Net nëmmen Horrorfilmer ënnersträichen, datt dat Schrecklecht an Eekelegt eis gläichermoossen unzéie kann – mee wou kënnt des Affinitéit hier, a virun allem, wat ass dat eigentlech, dat Hässlecht? Dat Ellent trëtt, sou de Rosenkranz, an dräi Beräicher op: an der Natur, am Mënsch an an der Konscht. Mir wäerten eis mat dëse Forme beschäftegen, iwwer Verfall an Ideal schwätzen an och d’Relatioun zum Béisen an zum Haass mat an d’Spill bréngen. Eekel symboliséiert par konter oft een „ze vill“ an een „ze no“, a stellt ee Gefill duer, dat tatsächlech aus eisem Banneschten eraus fir en ästhetesche Moment suergt. Datt ënnert anerem faschistesch Regimmer d’ästhetesch Konnotatioun vun eppes Eekelegem notze fir hir Propaganda ze bedreiwen, ass ee vun den Héichpunkte vun der Inhumanitéit.
Mee och schonn an der Bibel huet dat Béist eng ganz eegen Ästhetik kritt, déi vum Narrativ gespeist a weidergedro gëtt. D’Horrorliteratur an mam exemplaresche Beispill och de Film Blair Witch Project, weess d’Abildungskraaft vum Lieser oder Spectateur meeschterhaft zu manipuléieren – wéi ass dat philosophesch opzeschlësselen?

23.02.2023: Dat Onduerstellbaart an d’Avantgarde

Déi grouss, faarfintensiv an awer abstrakt Biller vum Barnett Newman oder generell di avantgardistesch Konschtwierker – dës Wierker stellen eppes duer, wat net per se sënnlech oder materiell duerstellbar ass. D’Biller funktionéieren hei als Zeechen, Symboler, si verweisen op eppes, dat iwwert eis blouss sënnlech Welt eraus geet an initiéiere sou ee Kraaftakt fir eis Imaginatioun. Eis entwëscht eppes, mir kënnen et net gräifen oder verstoen, an awer triede mer Kontakt mat deem „Méi“, deem „Bonus“, dee sech am Bild oder an der Installatioun verstoppt. D’philosophescht Hannerfroe riicht sech heibäi ganz geziilt op dëst Phänomen: Wéi gëtt dësen Surplus an d’Konschtwierk geluecht? Wéi kann e vun eis verstane ginn? Wéi kann et sinn, datt d’Erliewe vun esou engem Wierk – ouni datt et kloer Uweisungen zum Verstoe gëtt – dach vu ville Leit op eng änlech Aart a Manéier opgeholl gëtt? De mysteriéise Layer vun abstrakter Konscht gëtt heibäi, genee sou wéi d’Potenzial vun eisem Ënnerbewosstsinn, däitlech an de Fokus gestallt. Mam Jean-François Lyotard begéine mer hei engem Philosoph, deen dat Onduerstellbaart, dat Onschreifbaart, zum Géigestand vu sengen Iwwerleeungen gemaach huet.

20.04.2023: A.I. an Digitalisatioun

Kënschtlech Intelligenz als Kënschtler? Ass een Algorithmus am selwechte Sënn schaafend wéi e Mënsch? D’Technologie huet gewalteg Entwécklungen duerchgemaach, an och d’kreatiivt Produzéieren ass heivun net ausgeschloss. Wou et bei der Musek nach wéineg iwwerrascht, sinn d’Biller, déi vu Kënschtlechen Intelligenze „gemoolt“ ginn, dann dach awer ganz eegen. Bréngt eng Maschinn ouni Gefiller, ouni Passé, ouni Bewosstsinn et fäerdeg, genee esou eng Attraktioun an d’Konscht eranzebréngen, wéi den Artist aus Fleesch a Blutt? D’Erwaardungen un d’Technik sinn hei immens héich – mee soll se weiderhin als digitale Medium funktionéieren oder tatsächlech als autonome Schöpfer? Kann d’mënschlecht Aen iwwerhaapt den Ënnerscheed maachen, tëscht enger maschinell-artifizieller an enger mënschlech-artistescher Konscht? Et ginn eng sëllege Beispiller an Aspekter an dëser Diskussioun fir rauszefannen, wéi sech d’ästhetesch Erfarung an dësem Kontext weist a wat Neuronal Netzwierker a K.I. Konscht iwwerhaapt leeschte kënnen.

Changement de lieu pour cette conférence: Auditorium Cercle Cité, 3, rue Genistre (entrée Cité Bibliothèque)

17.05.2023: Wéini ass e Konschtwierk e Konschtwierk?

Mam Walter Benjamin gouf de Begrëff vun der „Aura“ vum Konschtwierk bekannt. Et läit eppes ganz Besonnesches an engem Konschtwierk, fir dat et d’Opmierksamkeet vum Betruechter waakreg këddele kann. Scho vill méi fréi huet den J. G. Fichte sech awer scho Gedanken driwwer gemaach, wisou verschidde Wierker, zum Beispill verschidde Bicher, no deenen éischten 20 Säiten an den Eck geluecht ginn, an anerer een esou fesselen, datt een di ganz Nuecht dra liese muss. Och hei ass een änlecht Konzept am Spill, nierwt der Aura beschäftege eis de „Geescht“, deen an der Konscht iwwermëttelt gëtt. D’Roll vum Kënschtler ass a béide Fäll eng usprochsvoll: Et ass seng Roll, dem Betruechter eppes matzedeelen, seng Iddi dem Publique zougänglech ze maachen an dëst iwwert d’ästhetesch Kontemplatioun. Kënnen nëmmen Genien dat erreechen? A wéi ginn se dobäi vir? Ass et just de Geescht deen zielt, oder spillen d’Sënner an de Kierper, schaafend Hänn, eng änlech wichteg Roll? Den zäitgënessesche Philosoph John Dewey ass sech dogéint ganz sécher: Konscht ass virun allem Liewen, an elitär Muséeen verhënneren eng richteg Konschterfarung. Wéi mengt hien dat? A wéi verhält sech d’Fotokonscht dobäi? Mat de Lëtzebuerger Fotografen Jan Schwarz, Cristina Dias de Maghalães a Marc Wilwert begéine mer d’Foto als Konschtwierk

Lieu : Auditorium Henri Beck
2, rue Genistre (vis-à-vis entrée Cité Bibliothèque)